Powrót do wszystkich

Wielkanocne Dzieło Caritas

Wielkanocne Dzieło Caritas

Akcja przeprowadzana jest przez Caritas Archidiecezji Krakowskiej pod hasłem „Podziel się wielkanocną radością”. W parafiach archidiecezji krakowskiej rozprowadzane są baranki ze znakiem Caritas, które staną na wielkanocnych stołach. Ofiary za baranki tradycyjnie przeznaczane są na pomoc osobom chorym, starszym i niepełnosprawnym. Rozprowadzają je zespoły charytatywne i zespoły Caritas. W ten sposób Caritas Archidiecezji Krakowskiej stara się, by tradycję stawiania na wielkanocnym stole baranka połączyć z troską o tych, którym z różnych powodów – czy to finansowych czy zdrowotnych – powodzi się gorzej.

Zwyczaj święcenia baranka wielkanocnego, symbolizującego zmartwychwstałego Jezusa, sięga VII wieku. Ustawianie baranka na stole wielkanocnym wprowadził w XIV wieku papież Urban V, chcąc przypomnieć o najważniejszym przesłaniu Wielkanocy. W Polsce baranek
wielkanocny pojawił się prawdopodobnie w XVII wieku i był robiony najpierw z masła, a potem też z ciasta lub cukru.

Krakowska Caritas rozpoczęła rozprowadzanie w parafiach baranków w 1997 r. „Dajemy w ten sposób świadectwo, że nie jest nam obojętny los ubogiego człowieka. Spróbujmy dostrzec w nim znak Chrystusa” – mówił ówczesny dyrektor Caritas Archidiecezji Krakowskiej, ks. Jakub Gil.

Na początku ofiary złożone za baranki przeznaczone były na pomoc dla najuboższych parafian, a także na dofinansowanie przytuliska i kuchni dla bezdomnych. Z czasem Caritas angażowała się coraz bardziej w pomoc osobom niepełnosprawnym, chorym i starszym i na ten cel postanowiła przeznaczać tę część ofiar za baranki, która do niej trafiała. Część ofiar w dalszym ciągu przeznaczana jest na pomoc najuboższym w parafiach.

Ofiary za baranki pomogły m.in. w remoncie i rozbudowie budynków w Zembrzycach, w którym Caritas utworzyła ośrodki dla chorych i niepełnosprawnych: Warsztat Terapii Zajęciowej i Dom Wczasowo – Rehabilitacyjny. W 2007 i 2008 r. środki te przeznaczone zostały na budowę Rodzinnego Domu Opieki w Krakowie. Następnie pomogły w rozbudowie Stacji Opieki w Gdowie oraz w budowie i wyposażeniu Warsztatu Terapii Zajęciowej w Spytkowicach, a potem w budowie nowej siedziby Stacji Opieki w Myślenicach.