W odniesieniu do artykułu Gazety Wyborczej pt. „Od prawie roku 80-latka czeka na pomoc Tele-Anioła z Caritasu. „To kpina ze mnie i zdrowego rozsądku”, który ukazał się 10 marca 2025 r. Poniżej wyjaśniamy nieścisłości i przekłamania przedstawione w publikacji.

Liderem Partnerstwa w realizacji projektu jest Urząd Marszałkowski Województwa Małopolskiego. Partnerami w tym zadaniu są: Stowarzyszenie Europejski Instytut Rozwoju Regionalnego, Caritas Archidiecezji Krakowskiej i Caritas Diecezji Kieleckiej. Każdy z partnerów projektu ma ściśle określone kompetencje i obowiązki wynikające z zapisów podpisanej umowy.

Podkreślamy stanowczo, że Caritas diecezjalne współpracujące przy realizacji projektu nie mają wpływu na czas włączania uczestników do projektu.

Jak podkreśla autorka artykułu, jest to projekt niesłychanie ważny w kontekście wsparcia seniorów z Małopolski. Należy wyjaśnić, że:

• w projekcie przewidziano udział 8 tys. uczestników projektów,
• podpisanie umowy pomiędzy partnerami projektu nastąpiło 10 kwietnia 2024,
• do dnia 6 lutego 2025 r. do projektu zgłosiło się blisko 5 tys. osób.

W ramach projektu „Małopolski Tele–Anioł 2.0” przyznawana jest usługa teleopieki – opaska monitorująca, tzw opaska życia. Jest też możliwość skorzystania dodatkowo z jednej z dwóch form pomocy bezpośredniej:

• sąsiedzka usługa opiekuńcza (podopieczny zakwalifikowany do projektu sam wskazuje osobę realizującą tę usługę – to najczęściej jest ktoś znajomy, komu beneficjent ufa),
• usługa opiekuńcza (usługa realizowana przez wykwalifikowanego opiekuna).

Pani Joanna – bohaterka artykułu, złożyła formularz zgłoszeniowy do projektu 11 kwietnia 2024 r. i zakwalifikowała się do tzw. 4 listy rankingowej (czyli 4 grupy zgłoszonych kandydatów). Zgodnie z zapisami umowy, pierwszym krokiem do rozpoczęcia realizacji projektu we współpracy z podopiecznym jest ocena materialno-życiowa – dokonuje jej pracownik socjalny z Caritas, w sytuacji Pani Joanny miało to miejsce w dniu 27.06.2024 r.

Kolejnym krokiem jest zainstalowanie opaski monitorującej, co nastąpiło u tej osoby w styczniu br. Natomiast 19 lutego br. pracownik Caritas spotkał się z panią Joanną i osobą przez nią wskazaną do świadczenia usług w celu wdrożenia usługi wspomagającej. W publikacji pani redaktor przytacza wypowiedź pani Joanny, która mówiła, że „dość szybko odwiedziła ją pani z urzędu”. Wizyty u Pani Joanny przeprowadził pracownik socjalny Caritas Archidiecezji Krakowskiej, a nie pracownica jakiegoś Urzędu.

Pani Joanna została bez żadnej zwłoki zakwalifikowana do tzw. usługi sąsiedzkiej – sama wytypowała znajomą panią, która miała podpisać umowę z Caritas i w ramach tej umowy wykonywać usługi pomocy sąsiedzkiej, czyli wsparcia dla pani Joanny w codziennych czynnościach.

W tekście pojawia się również informacja: „(…) okazało się, że opiekunka, którą sama wskazałam, musi przejść szkolenie. A na to trzeba czekać kolejne 2 miesiące (…)”.

• To nieprawda. Obowiązkowe szkolenie dla osoby, która ma realizować „usługi sąsiedzkie” to szkolenie z podstawowych zasad pierwszej pomocy i trwa 4 godziny. 80-godzinne szkolenie, o którym mowa w tekście, to szkolenie dla wykwalifikowanych opiekunów, którzy mają realizować usługi opiekuńcze w ramach projektu „Małopolski Tele–Anioł 2.0”. Ta sytuacja nie ma zastosowania u p. Joanny.

Pojawia się również rzekoma wypowiedź anonimowego pracownika Caritas „Zgłaszaliśmy ten problem do Urzędu Marszałkowskiego z informacją, że potrzebujemy więcej rąk do pracy.” Taka wypowiedź nie miała miejsca i wydaje się być zdaniem stworzonym na potrzeby artykułu.

Umowa z osobą wskazaną przez panią Joannę została podpisana w dniu 5 marca br., a już 6 marca firma realizująca szkolenie z pierwszej pomocy skontaktowała się ze wskazaną osobą w celu ustalenia terminu 4-godzinnego szkolenia. Z powodu choroby tej sąsiadki, szkolenie się jeszcze nie odbyło. Z naszych informacji wynika, że będzie ono zrealizowane najpóźniej do 14 marca br.

Jednocześnie należy dodać, że pani Joanna w tym czasie pozostaje pod opieką OPS z Dobczyc. Pani ma przydzieloną pomoc asystenta ON w wymiarze 30 godzin miesięcznie i to jest realizowane. Pomoc udzielana w ramach projektu „Małopolski Tele–Anioł 2.0” jest opieką uzupełniającą, a nie podstawową. Podstawowy obowiązek opieki nad osobą potrzebującą wsparcia w codziennym funkcjonowaniu spoczywa na rodzinie, a jeśli wsparcie rodziny jest niemożliwe lub niewystarczające, ustawowo obowiązek ten przejmują Ośrodki Pomocy Społecznej w każdej gminie.

Pracownicy Caritas diecezjalnych dokładają wszelkich starań, aby realizacja projektu „Małopolski Tele–Anioł 2.0” przebiegała możliwie najbardziej sprawnie i stosownie do potrzeb. Jest to jednak wsparcie uzupełniające i nie należy od tego uzależniać możliwości bezpiecznej egzystencji osób niesamodzielnych.

 

Małopolski Tele-Anioł 2.0 to dofinansowana z Funduszy Europejskich operacja o znaczeniu strategicznym dla Małopolski.